آنسوي مغاك بيگذر
درد من از حصار برکه نیست . درد من همزیستی با ماهیانیست که دریا به ذهنشان هم خطور نکرده است
. کاش دنیایی داشتیم که توش ، آدمها دلشون خوش بود که خدایی دارند که بپرستنش . همون خدایی که بهشون نزدیک بود . کاش دنیایی داشتییم که توش آدمها یی بودن که دلمون خوش بود دوسشون داریم و بهشون خدمت میکنیم . همون آدمهایی که کنارمون بودند در لحظه های نیاز و بی نیازی . کاش دنیایی داشتیم که توش همدمی بود که آروممون بود تو لحظه های بیقراری دل . کاش دنیایی داشتیم که از زیباییش دلت نمیخواست هیچوقت بمیری. کاش دنیایی داشتیم که توش دلها اینقدر افسرده و سرد نبودند . کاش دنیایی داشتیم که توش خدا رو به شادی تفسیر میکردن . کاش دنیایی داشتیم که توش هزینه ی هرچیزی فقط یه لبخند بود و یه دل شاد . . . کاش . . . کاش خدا بینمون بود . . . کاش آسمونی بودیم . . . کاش . . . . . پی نوشت : زبان " ای کاش " زبانیست که از علی بن الحسین علیه السلام بیادگار ماند . زبانی که دلها در آن کوچکی خود را از یاد برده و دل به بزرگی مخاطب میسپارند . و این ای کاشها همیشه در راه آسمانها در پروازند و بیهوده هدر نخواهند رفت . دلها را ریسمانهاییست نامرئی که سر دیگرش بدست بزرگیست پنهانی .
| Design By : Night |